Na de laatste paar dagen in Sucré (wel nog even beroofd worden oeps) en een duur hotel in Santa Cruz ben ik in Nederland de family op gaan halen om door te vliegen naar Hong Kong.
Mijn tas was nog even een dag kwijt in Madrid maar dat was met een beetje paniek en een keer extra heen en weer naar Düsseldorf opgelost. Na 3 daagjes rust zijn we met de hele familie en Chris (vriendin van Bart) naar Hong Kong gevlogen waar we door Linda van het vliegveld gehaald werden.
Na een kort we-hebben-je-6-maanden-niet-gezien-moment zijn we doorgegaan naar ons hotel, om van daaruit snel door te gaan naar de paardenraces van Hong Kong. Met een hoop stress en een heleboel zweet waren we nog net op tijd voor de laatste races, die er die dag niet bleken te zijn omdat ze het stadion aan het opknappen waren. Dan maar een noodlesoepje en op tijd naar bed.
De volgende dag zijn we met de tram door het business district op Hong Kong island getourd. Daarna hebben we een half dagdeel in de wachtrij gestaan voor de tram naar Victoria Peak, om van daaruit de zonsondergang over Hong Kong te zien.
Om het met-stokjes-eten te oefenen zijn we street food gaan eten; de tafel werd afgeladen met bakjes vol met kip, garnalen, krab, vis, bief, rijst en vegetables (een klein bakje paksoi vinden ze hier ‘vegetables’). De ratten liepen ondertussen gewoon tussen de (tuin)tafels op straat door. Het eten was wel heel lekker! In Nederland zou je zo’n keuken alleen in een iets aantrekkelijkere omgeving verwachten.
Op de tweede dag in Hong Kong zijn we via de lokale marktjes richting universiteit gegaan. De markten zijn verdeeld in verschillende sectoren, met in iedere sector een andere groep ‘producten’. We zijn begonnen in de vogelmarkt en via de bloemenmarkt en de vismarkt beland bij de toeristische-troep-markt. Daar hebben we uitgebreid sushi gegeten en van daaruit zijn we via de jade-markt naar de universiteit (University of Science and Technology) gegaan.
De HKUST is niet te vergelijken met de TU/e. Mooie grote, ruime, lichte gebouwen, 3 zwembaden, tennisbanen, supermarkten, McDonald’s, en een bizar uitzicht.
Voor het echte Hong Kong-gevoel hebben we ‘s avonds een drankje gedaan in de ICC-tower, de hoogste skybar ter wereld.
Op de laatste dag in Hong Kong zijn we door de stromende regen naar de Man Cheung Po Infinity Pool gelopen. Hoewel we al zeiknat waren toen we aankwamen zijn we er toch maar even ingedoken.
De volgende dag hadden we al vroeg de trein van Hong Kong naar Guangzhou in China, en vanuit Guangzhou gingen we met de nachttrein naar Guilin.
Chinezen zijn hele vieze mensen. Hieronder een aantal voorbeelden:
- Als je een vieze groene op moet hoesten doe je dat gewoon op straat of in de trein. Op de grond spugen in de trein mag ook.
- Als je een toilet zoekt kun je gerust op de geur afgaan. Een deur is niet gegarandeerd.
- Als je op het station bent en je hebt er jeuk aan mag je je gerust in het openbaar aftrekken. Het kan dat iemand met een bezem tegen je aan begint te porren maar dan schreeuw je gewoon terug. Laat je vooral niet afleiden.
- Als je honger hebt kun je rustig ieder deel van een dier opeten, onafhankelijk van het dier en het lichaamsdeel. Chicken feet zijn een delicatesse. Spuug de botjes maar gewoon op de grond.
Hun Engels is trouwens ook meestal beroerd. Verder prima mensen.
Rond een uur of 6 ‘s ochtends kwamen we aan in Guilin en werden we naar ons hotel gebracht in Yangshuo. Yangshuo is bekend om de vreemde bergen rondom en in de stad.
De eerste dag hebben we op een bamboeboot tussen de bergen gevaren. Daarnaast hebben we geprobeerd Chinese simkaarten te kopen omdat Nederlandse hier achter de Great Firewall of China niet goed werken. Het aanvragen van een nieuwe simkaart is een lang en moeizaam proces. Eerst wil de Chinese overheid graag weten wie en waar je bent, en moeten ze dus een kopie van je paspoort hebben. Terwijl ze de kopie maken mag je een telefoonnummer uitzoeken maar dat maakte ons natuurlijk helemaal niks uit. Daarna proberen ze van de slechte kopie van je paspoort het documentnummer over te schrijven maar dat gaat 3x mis. Dan zijn ze je telefoonnummer vergeten en moet je dus opnieuw een willekeurige aanwijzen. Dan typen ze het kleine blaadje met je overgeschreven paspoortnummer over in de computer en dan komt er een simkaart uit. We wilden graag 3 simkaarten hebben, dus hebben een uur in de telefoonwinkel gezeten terwijl ze met 3 man paspoorten over aan het schrijven waren. Wel lekker whatsappen nu. Geen facebook, dat is er niet achter de Great Firewall.
Daarna hebben we Hong Kong dollars gewisseld naar Chinese Yuan en dat duurde maar 3 kwartier.
Op dag twee in Yangshuo hebben we op z’n Hollands de omgeving bekeken vanaf de fiets. Het was vies warm dus we zijn zo min mogelijk gestopt omdat je de wind op de fiets hard nodig had. We hadden een kaart waar een korte fietsroute op stond maar iedere groep die we tegenkwamen had een andere kaart waar dezelfde wegen op willekeurige andere plekken lagen, dus hoeveel we uiteindelijk gefietst hebben is voor iedereen een raadsel. Die speurtocht met de kaart bouwen ze waarschijnlijk zo in zodat alle locals zich als local guide kunnen verhuren, iedereen aan wie we de weg vroegen vroeg daar namelijk geld voor.
Op de laatste dag in Yangshuo hebben we eerst een rondje door oude tempels gewandeld. Daarna werden we bij het hotel opgehaald voor een kookworkshop ergens in een afgelegen dorpje vlak bij Yangshuo. Daar hebben we onder leiding van Nikki een handjevol local dishes geprobeerd na te maken, wat uiteindelijk best aardig lukte.
De volgende ochtend zijn we al vroeg richting Longji Titian gereden. Daar hebben we een aantal dagen vooral vanwege de hitte niet zo heel veel gedaan behalve rondgewandeld tussen de rijstvelden en familiefoto’s gemaakt.
We zijn inmiddels via Kunming in Dali in de regen beland, maar dat is voor het volgende verhaal.
Het is van achter de Great Firewall vrij lastig om op Facebook te komen, dus ik probeer regelmatig iets op Instagram achter te laten.